Pisanie o miłości – temat, który zdaje się nieśmiertelny, a jednocześnie może wydawać się wyczerpany do cna. W końcu, ileż to już razy bohaterowie literaccy szukali miłości, cierpieli z jej powodu, przeżywali wzloty i upadki w jej imię? Czy po tylu latach nie jest to już banał?
Miłość w literaturze – temat, który zawsze powraca
Miłość to emocja, która jest w nas wszystkich. Każdy jej doświadcza lub doświadczył – w mniejszym bądź większym stopniu. I choć można uznać, że temat został już wyeksploatowany, to jednak, jak twierdzę, wciąż jest aktualny i pełen nowych możliwości. Dlaczego? Otóż miłość ma tak wiele odcieni, że nie sposób zamknąć jej w sztywnych ramach czy regułach. To uczucie, które może być nie tylko romantyczne, ale i destrukcyjne, pełne namiętności, ale też bólu, radości i tęsknoty.
Czy wątek miłosny jest banałem? Absolutnie nie! To, jak opowiadamy o miłości, zależy od tego, jakie mamy doświadczenia, jak widzimy świat oraz jak prowadzimy narrację. Nie chodzi o to, czy temat jest wyeksploatowany – chodzi o to, jak go przedstawimy. Dla mnie pisanie o miłości to nadal fascynujące pole do eksploracji, bo każda historia miłosna jest inna, tak jak różni są ludzie i ich doświadczenia.
Miłość w literaturze – od banału do głębi
Zdecydowanie nie zgadzam się z twierdzeniem, że pisanie o miłości to banał. Oczywiście, są książki, które próbują przedstawiać idealne relacje i kreują wyidealizowaną miłość. Nie ma w tym nic złego, ale dla mnie najciekawszymi wątkami miłosnymi są te, które pokazują, że miłość to uczucie skomplikowane, złożone i często nieidealne. Moja ukochana książka „Oddam ci słońce” autorstwa Jandy Nelson (link do książki tutaj), świetnie pokazuje różnorodność miłości – od trudnych relacji rodzinnych po skomplikowane związki. Tam każda miłość jest niebanalna, co pokazuje, że w literaturze nie ma ograniczeń, jeśli chodzi o to uczucie.
Wątek miłosny – to, co czyni literaturę fascynującą
W moich powieściach miłość nie zawsze jest głównym tematem, ale z pewnością jest ważnym elementem fabuły. W „Niewidzialnych sieciach” (link do książki na Wattpadzie) miłość jest jednym z motywów, który napędza postacie i ich decyzje. Regularnie dodaję kolejne części tej powieści, zapraszam więc do śledzenia dalszych losów bohaterów. W życiu tak samo – przecież każdy z nas tęskni za miłością w różnej formie, choć nie każdy potrafi ją właściwie zrozumieć czy docenić. Moje bohaterki często są uwikłane w miłosne relacje, które bywają zarówno źródłem radości, jak i cierpienia.
Dla osób, które interesują się bardziej intymnymi aspektami w literaturze, zapraszam do przeczytania mojego wpisu: “Czy lubimy sceny intymne w książkach?”.
Czy miłość jest idealizowana?
Często spotykamy się z zarzutem, że miłość w książkach bywa zbyt idealizowana. Ale czy tak naprawdę różni się to od życia? Czy w miłości w rzeczywistości nie mamy często wyidealizowanych oczekiwań? Warto pamiętać, że zarówno w książkach, jak i w życiu, miłość nie jest jednostronna – ma swoje wzloty i upadki, swoje jasne i ciemne strony. W książkach, jak w życiu, bohaterowie przeżywają te emocje i pokazują, że miłość to temat ponadczasowy i wciąż aktualny.
Miłość to nie tylko romantyzm
Wiele osób uważa, że jeśli w książce pojawia się wątek miłosny, to automatycznie jest to romans. Nic bardziej mylnego! Miłość to nie tylko romantyczne uczucia między dwojgiem ludzi – to także relacje rodzinne, przyjacielskie, a nawet miłość do samego siebie. Pisanie o miłości daje mi ogromne możliwości ukazania różnorodnych aspektów życia i relacji między bohaterami.
Czy więc pisanie o miłości to banał? Dla mnie osobiście nie, ale nie mam nic przeciwko banałom. One także są potrzebne, zarówno w życiu, jak i w sztuce 🙂 Miłość w literaturze to temat, który wciąż ma wiele do zaoferowania – o ile podejdziemy do niego w sposób świeży, bez popadania w klisze i utarte schematy.
Moje podejście do miłości w pisaniu
Czy moje własne życie miłosne wpływa na to, jak piszę o miłości? Trochę tak, ale staram się nie idealizować ani swoich doświadczeń, ani historii, które tworzę. Owszem, zdarzało mi się mieć życie, które przypominało telenowelę, ale przecież to właśnie te doświadczenia dodają mi wiarygodności w kreowaniu postaci. Staram się jednak unikać stereotypowych wątków miłosnych, by moje opowieści były bardziej złożone i autentyczne.
Leave a Reply